از مهم‌ترین واقعیت‌های صحنه ایران آن است که به موازات جنگ پنهان و آشکار در حوزه‌های سیاسی، اقتصادی و امنیتی با دشمنان، در حوزه روایت‌ها نیز کشور درگیر جنگ با امپراتوری‌های رسانه‌ای و عاملان آنهاست. درواقع، جبهه مقابل جمهوری اسلامی ایران تلاش می‌کند با ارائه «روایت اول» از رخداد‌های ایران و همچنین، «انبوه روایت»، ضمن به حاشیه بردن روایت رسمی و شالوده‌شکنی از آن، روایت خود را به مثابه حقیقت به افکار عمومی تلقین کند. به این شیوه تلاش می‌شود با هژمونیک کردن روایت‌های دروغین و انحرافی از تحولات ایران، به اعتبارزدایی و مشروعیت‌زدایی از هر آنچه نسبت و ارتباطی با نظام جمهوری اسلامی دارد، پرداخته شود. به عبارت دقیق‌تر، جبهه دشمنان جمهوری اسلامی با ارائه روایت اول و انبوه روایت از رخداد‌های ایران، فضایی از «مارپیچ سکوت» ایجاد می‌کند تا ضمن به حاشیه بردن روایت رسمی، کسی جرئت ارائه روایتی متفاوت از روایت آنها را نداشته باشد. در این صورت، فهم و شناخت عمومی از تحولات ایران در مسیر موردنظر دشمنان ایران کانالیزه می‌شود. نتیجه این وضعیت، توسعه و تعمیق شکاف دولت – ملت در ایران و تحریک‌پذیری بالای جامعه ایران در برابر توطئه‌های دشمنان است. در همین چارچوب است که جبهه دشمنان ایران، با ارائه روایت‌های دروغین از دستاورد‌های انقلاب اسلامی، تصویری تیره و تار از دستاورد‌های انقلاب و آینده کشور ارائه می‌کنند. مبتنی بر این واقعیت است که رهبر معظم انقلاب (۱۶/۰۶/۱۴۰۴) تأکید دارند که مسئولان راوی قدرت و قوت و امکانات کشور باشند و نه راوی ضعف‌ها. در این زمینه، توجه به چند نکته ضروری است:
۱. تأکید معظم‌له بر روایتگری مسئولان از قدرت، قوت و امکانات کشور، اقدامی برای توازن‌بخشی در برابر هجمه روایت‌های انحرافی دشمنان از تحولات ایران است.
۲. ضمن اینکه این تأکید حاوی این نهی نهفته است که مسئولان به جای اتخاذ مواضع شبه‌اپوزیسیونی یا بیان برخی ضعف‌ها و کمبود‌ها که تبعاتی بر فضای روانی و شناختی جامعه دارد، باید پیام‌آور قدرت و امید در جامعه باشند.
۳. در همین زمینه قابل ذکر است که تأکید معظم‌له بر روایتگری مسئولان، بر جبران یک ضعف اساسی در رویکرد مسئولان مختلف معطوف است، بدین ترتیب که مسئولان مختلف کمتر راوی اقدامات خود و امکانات کشور هستند و در چنین شرایطی، دشمن با ارائه روایت اول از تحولات کشور، تعارضاتی را در محیط اجتماعی و نخبگانی کشور ایجاد می‌کند.
۴. ناظر به وضعیت تحولات منطقه و رویارویی با دنیای استکبار نیز توجه به ارائه روایت‌های متقن از سوی مسئولان از قدرت، قوت و امکانات کشور می‌تواند از بین برنده تصور یا توهم ایران ضعیف نزد دشمنان باشد؛ خطایی شناختی نزد دشمنان ملت ایران که منجر به خطا‌های عملی نیز شده است. بر این اساس، روایتگری قدرت و امکانات کشور حتی می‌تواند خطر جنگ را کاهش دهد و سایه آن را بر سر تحولات کشور کم کند.
۵. در همین زمینه باید متذکر شد که در فضای کنونی که دشمن درصدد است تاب‌آوری ملی را دچار فرسایش کند و آنگاه ضرباتی بر پیکر ایران وارد آورد، تبیین و روایتگری قدرت، قوت و امکانات کشور، مایه تقویت تاب‌آوری ملی خواهد بود.
با توجه به آنچه گفته شد، مسئولان مختلف باید ضمن آشنایی بیشتر با قدرت، قوت و امکانات کشور، با استخدام ادبیات و گفتار مناسب به تبیین هر چه بیشتر قدرت، قوت و امکانات کشور بپردازند. به‌طور طبیعی، ارائه روایت مناسب و گیرا در این زمینه باید با قالب‌های مناسب و جذاب و با مشورت کارشناسان و صاحب‌نظران باشد.
